Artikelen

Er is er maar 1 die echt de baas is in huize Loorbach. 1 die ver boven het plebs verheven is. En dat is Dolf. Onze oranje-ogige taupe-kleurige Birtse Korthaar kater. Dolf is van het type 'aan mijn lijf geen polonaise' kater. Onafhankelijk. Solitair. En heel erg goed...

Soheeee dit lijkt hier wel t Walhalla zeg.. We zijn een weekendje weg en hebben onszelf geflitst naar een andere tijdzone en wel die van een bourgondisch paradijs. Wat nou na 20.00 uur geen alcohol meer... wat nou restaurants gesloten... We hebben ons geflitst naar de...

In haar roze jas en regenlaarsjes komt ze parmantig aangelopen. Een jaar of 3 is ze. Zwarte haartjes en van die gitzwarte kijkers. Ze kijkt me stalend aan terwijl ze met haar ene hand naar Bodhi wijst En oh zo lief, maakt ze met haar hand een gebaar langs haar wang Ja...

Ik heb een nieuwe theorie ontwikkelt over muggen. En ik zal het iets specifieker maken... over muggen in mijn slaapkamer. Er was/is namelijk iets wat ik super lastig vind en dat is slapen als er zo'n mug als een soort van haai aan het rondcirkelen is op zoek naar...

Met zere voeten van die 17.000 stappen op de verkeerde (maar wel hele leuke) schoenen van gisteren, loop ik over de smalle straatjes in de Jordaan. Google maps is wederom mijn allerbeste vriend en toch ben ik erin geslaagd om lichtelijk te verdwalen. Het miezert...

Zuchtend en kreunend plof ik neer op de bank. Wat een dag zeg, drááma Zeurende klanten en collega's, chagrijnige leidinggevende, continue achter de feiten aanlopend.. Ik begon al met -1 achterstand vanochtend want ik had ook al zo'n rotnacht: piekeren, malen, woelen...

hèhè even mezelf verwennen met een lekker broodje, even snel tussen 2 coaching gesprekken in. Ik zoek een plekje, wat overigens niet al te moeilijk is (da's vast een signaal) en een paar minuten later kan mijn lunch-hapje beginnen. Ken je die reclame nog van Mario de...

Hèhè.. eindelijk wil Bodhi weer eens een langere wandeling doen. Genietend van het ochtendzonnetje sla ik het pad in richting het uitgestrekte stuk polder dat voor me ligt. In de verte zie ik een zwarte 'Rue de Chien' aankomen die los naast z'n baasje loopt. En...

Ik kijk over de rand en mijn maag duikelt alle kanten op, al m'n bloed zakt naar m'n voeten en ik sta verstijfd van angst. Ik ga dit echt niet doen zeg ik. No way! Twee vriendelijke ogen kijken me begripvol aan. Ja, het is best spannend he. 'Weet je wat, ga anders...