Soheeee dit lijkt hier wel t Walhalla zeg..

We zijn een weekendje weg en hebben onszelf geflitst naar een andere tijdzone en wel die van een bourgondisch paradijs.

Wat nou na 20.00 uur geen alcohol meer… wat nou restaurants gesloten…

We hebben ons geflitst naar de hotel-zone waarin alles lijkt te kunnen en mogen.

Nou, da’s ook weer niet waar he… want alles is echt wel corona proof. Maar als je komt uit een tijdzone waarin niets meer lijkt te mogen, is een klein beetje mogen opeens heel erg veel 🙂

Geinig toch hoe t menselijk brein werkt?

Inmiddels zijn de hotel regels ook aangescherpt, wel zo eerlijk naar de RECA (de rest van de HORECA) maarree ondertussen hebben we wel een heerlijk weekend gehad.

Maar goed, hotel wel/niet corona proof is geheel niet het onderwerp van mijn artikel, het is meer de setting van wat me dat weekend opviel wat ik met je wil delen.

Wat doe je namelijk bij een bos in corona tijd?

Dan ga je natuurlijk wandelen!
Heel-Veel-Wandelen

We zijn zelfs om wilde dieren te kunnen spotten om 5.30 uur s ochtends naar t bos gegaan om er vervolgens achter te komen, dat die beessies nog lekker lagen te slapen en als ze wakker zouden zijn geweest dan was t echt te pikdonker om ze überhaupt te zien.

Wel grappig toch… dat je 2 uur voordat de zon opkomt in het donker blindemannetje aan het spelen bent, zodat je om 7.30 te moe bent om nog langer te blijven..

Asjemenou…

Wat viel me op in al die bossen in het Oosten?

De oneindige hoeveelheid rood met witte paddenstoelen, ze waren echt niet aan te slepen zoveel.

En als er zoveel zijn, dan gaat de magie er een beetje af. Stom he?

Maarre na 50 van die dingen gezien te hebben, dacht ik bij het volgende dozijn … nou blijf maar lekker pronken daar… maar een fotootje hoef ik niet meer van je.

Hier in het Westen echter zijn er gewoon veel minder kaboutertjes en dus ook veel minder van die paddenstoelen huisjes.

Je moet ze echt zoeken.

Enne .. als je er dan uiteindelijk 1 ziet… wauw… picture time natuurlijk en dan moeten we die toch echt wel delen op alle social media kanalen.

De Oosterlingen zullen die foto’s vast wat meewarig bekijken… ah gossie toch.. hebbie er ook 1 daar gevonden?

Het doet me denken aan de gedachte ‘in het land der blinden is eenoog koning’

En daarmee is het bruggetje naar ons mensen heel snel gelegd.

Want hoe vaak zijn we niet bezig om ons aan te passen naar:

• wat anderen van ons verwachten,
• wat we verwachten dat een ander van ons verwachten
• een functieprofiel of promotie
• eigenschappen die algemeen goed gewaardeerd worden in de maatschappij

En los van dat we zoiets helemaal niet volhouden want ga maar na: hoeveel mensen lopen halverwege het leven hier tegenaan?

Een midlife crisis, depressie, burn-out, of een algeheel onbestemd en onzinnig gevoel. Wat het dan ook is, hoe we het een naam geven .. Herken je dat voor jezelf ook?

Los van dat we dat dus niet volhouden, gebeurt er ook nog iets anders. We gaan veel en veel te veel op elkaar lijken. We doen geen recht aan onze uniekheid.

We verliezen de kracht van Eenoog
(je weet wel… diegene dit in het land der blinden koning is)

En dat is zo eeuwig zonde.

Want uiteindelijk is er maar 1 unieke jij.

En als jij je teveel aanpast en daarmee je unieke jij kwijtraakt..

Wie neemt die plek dan in? Dit is echt een serieuze reflectie vraag he. Enne ik geef je alvast antwoord op jouw antwoord.

Dat kan toch niet waar zijn?

De meest positieve en opbouwende manier om jouw uniekheid eens en voor altijd stevig neer te zetten is om te gaan leven en werken vanuit hoe je brein werkt (spoiler alert.. gevoelens worden eveneens aangestuurd door je brein :-)). Jouw unieke configuratie zeg maar.

Dat levert super veel zelfvertrouwen op, je successen nemen toe en je wordt er nog energiek van ook.

Enne… als we iets kunnen gebruiken in deze barre tijden, dan zijn het optimistische unieke mensen die bruisen van de energie, voldoening en geluk.

Want pas dan maak je echt een verschil…