Daar wordt aan de deur geklopt,
hard geklopt,
zacht geklopt.
wie zal dat zijn..

Tssja… het mooiste kinderfeest van het jaar toch?

Wat was ik vroeger onder de indruk van de slimmigheid van Sint & Piet.
Dat ze gewoon wisten of ik lief of stout was geweest,

En wat ik in mijn schoentje wilde.

OK, ik geef toe, tikkeltje naïef
Echter, in mijn grote fantasie was het allemaal mogelijk en waar.

Met mijn talent ideeënvorming en positivisme had ik echt een hele mooie droomwereld geschapen. Toen waren mijn talenten al (of nog?) in actie.

Ik weet nog goed de teleurstelling, toen bleek dat het sprookje wat minder groots en sprankelend bleek te zijn.

Hoe plat eigenlijk pa&ma de boel in de maling namen.

Gevalletje van ‘jammerlijke actie’

Hoe bijzonder is dat hé, dat je in je jeugd feilloos van die talenten snelwegen in je brein maakt om die vervolgens in je volwassen leven aan de kant te zetten.

Bewust of onbewust.
Terwijl die patronen van denken, doen en voelen juist zorgen voor ontspannen succes en geluk.

Hoe bedoel je paradoxaal.
En er is wel een verklaring voor.

Onze hersenen zijn biologisch zo ingericht op gevaar, dat we veel meer aandacht geven aan wat er niet goed is, dan aan wat er wel goed is.
(negativiteit bias)

En dus zijn we ontvankelijker voor negatieve gebeurtenissen, die slaan we makkelijker en sneller op.

En zo gebeurt het dat je vooral aandacht gaat geven aan wat er verbetert moet worden.  Aan dat wat je niet goed doet.

Met als resultaat dat je jaar na jaar steeds verder afstaat van die natuurlijke aanleg van denken/doen/voelen waar je juist zoveel energie van krijgt.

Zie je de negatieve spiraal?

Je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden

Van de week sprak ik met Mariska over haar talenten dat me zo heeft geraakt, dat ik niet anders kan dan het met jullie delen.

Mariska had in het verleden al vaker haar neus gestoten en zich in werk gestort dat niet bij haar talenten paste.

Werk dat op haar pad kwam.
Onbewust ingestapt.
Met veel stress, gedoe en vermoeidheid tot gevolg.

Nu heeft ze voor een nieuwe werkomgeving gekozen en daar heeft ze veel zin in.

Ze heeft een maandje vrij gehad om van de overtollige stress te bekomen en zit weer lekker in haar vel.
Klaar voor een nieuw avontuur.

Mariska vertelt me wat ze gaat doen en ik denk…oke … maar als je inderdaad van die relatie-vormende talenten hebt dan voel ik toch wel weer wat valkuilen aankomen.

Dus ik vraag ‘en hoe ga je er nu voor zorgen dat je niet weer in die talenten-valkuil trapt?’

Ja zegt ze, ik ga het gewoon proberen en als het dan weer fout gaat, dan weet ik dat ik met echt mijn talenten aan de slag moet.

Okeeeeehh…

Bloed aan de muur

Wat is dat toch met ons mensen dat eerst het bloed eruit moet spuiten voordat we onze talenten serieus nemen?

Waarom moeten we eerst met 0-1 achterstaan voordat we met onze natuurlijke kracht aan de slag gaan?

Wat een verspilde moeite en energie zeg.
Wat een verspilde tijd.

Ik ben een groot voorstander van het uitgangspunt uit de positieve psychologie ‘Je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden’.

Ja het leven is onvoorspelbaar (ik hoor de laatste tijd teveel bizarre voorbeelden daarvan) en ja we ‘moeten’ gewoon werken en de hypotheek betalen.

Maar dat wil toch niet zeggen dat we genoegen hoeven te nemen met een 6je op het werk.

Je hebt van die super krachten in je.
Waarom genoegen nemen met middelmatigheid?
Why settle for less?

Sinterklaas surprise

Als ik je ook maar 1 tip mag geven deze week, eentje waar je de komende jaren op kunt bouwen.
Pak je talenten-kado uit.
De surprise die in jou zit.
Het is Sinterklaas.

PS, Mariska is natuurlijk niet haar echte naam. Privacy voorop.