Hij ziet er een beetje treurig uit, eenzaam haast. Z’n lange hangoren loodrecht naar beneden, staart halfstok, ogen droevig. Daarbij staat hij me continue appelig aan te kijken, zorgt ervoor dat ie me niet uit het oog verliest en is echt overal bij.

Waar ik ook zit/sta en heen ga… iedere keer zie ik zo’n wit-grijze schaduw achter me. Ik word er niet goed van.. het lijkt wel alsof ik gestalkt word!

Ook al houd ik zielsveel van mijn hond Bodhi, dit word me echt te gek. Tegelijkertijd maak ik me ook wel een beetje zorgen, want hij mag al zoveel van de tijd erbij zijn, hoe kan dat toch? Zou hij ziek zijn…

En opeens… opeens dendert het inzicht met een rotgang naar binnen…oooohhhh horror!

Ja Bodhi mag wel de ‘hele tijd’ erbij zijn… bij me liggen op de bank (op een kleedje he :-)), samen wandelen, samen tijd doorbrengen… maarree…. eigenlijk is het allemaal functionele tijd.

Want 2 uur lang kammen is voor meneer geen feestje en ik heb t de laatste tijd zo druk gehad dat ik tijdens het wandelen whatsapp en mail aan het bijwerken ben (oeps, I know)… en ’s avonds ein-de-lijk op de bank… tsjaa dan zit ik MC te kijken (oh dit seizoen is weer zo leuk jongens).

Ik heb Bodhi wel tijd gegeven… maar geen aandacht. En laat dit nu het onmisbare zijn in iedere relatie en ja ook in de relatie met je hond (of kat of paard of goudvis).

Ze zeggen nog steeds dat tijd je kostbaarste bezit is… maarre in deze tijd van haasten en onbewust doordenderen in t leven terwijl al die ballen hooggehouden moeten worden… is aandacht het meest kostbare.

En terwijl ik mijn Bodhi-vriend een goede rugmassage geef, samen met de pluche kip speel (die eigenlijk een eend is) zie ik hem alweer heel snel opvrolijken. Yess

Wat een mooie haarfijne les en een mooi bruggetje naar mijn vraag voor jou %FIRSTNAME%. Want hoe vaak ben je in je hoofd boodschappenlijstjes aan t maken, of ben je mentaal nog in het gesprek dat je eerder op de dag had of ben je aan het nadenken wat je morgen allemaal nog moet doen… En hoe vaak neemt dat alle goeds/echts uit de tijd die je een ander geeft?

Brrrrr indringend he?

Kijk, voor de gemiddelde mens die gewoon heel erg veel moet (van zichzelf) op een dag… is het brein slechts 5% bewust geactiveerd. En vaak is dat maar goed ook, want als je 100% bewust zou zijn dan zou je letterlijk gek worden door alle prikkels om je heen. De automatische piloot is best handig..

Maar je relaties onderhouden op de automatische piloot dat is dan weer totaal niet handig. Echt niet.

Iedereen heeft de universele behoefte om gezien te worden, erkend te zijn, erbij te horen. Dat geldt voor jou, mij en alle mensen om je heen.

En het mooie is, hier kan je letterlijk het verschil in maken. In een wereld waarin de aandacht zo versnipperd is dat ie eigenlijk wegvalt… kan jij het kado van aandacht geven. Tof toch??

Hopelijk is de les die Bodhi deze week aan me gaf ook een mooie les voor jou!

Enne… voor t geval je denkt – onbewust natuurlijk – ja daar heb ik geen tijd voor… weet dat een halve minuut met volledige aandacht voor de ander meer impact heeft dan uren tijd doorbrengen op de automatische piloot.

Dus op je werk, thuis in je gezin, met je partner of met de hond, tijdens je hobbie… doe het eens.. experimenteer er mee. En laat je verrassen wat dat voor je doet 🙂