Het is nog vroeg in de ochtend.
De A16 is nog bijna verlaten en ik kan dus lekker doorrijden.

Ik ben op weg naar mijn werk en met een lekker muziekje op
scheur ik de fly-over op richting mijn bestemming.

Ik zit in die modus van de automatische piloot, je kent het wel..
Dat je opeens denkt ‘hûh, ben ik al hier?’

Opeens moet ik vol op de rem.
In het ochtendschemer zie ik een haas als verstijfd zitten.
Midden op de snelweg.

Deze haas is een oelewapper.
Want als hij en ik een beetje van de schrik zijn bekomen, hupt hij de verkeerde kant op richting nog groter gevaar.

Ik instrueer hem vanuit mijn auto om de andere kant op te huppen
(ik ben niet voor niets manager hé :-), maarre deze knaap doet z’n eigen zin.

Afijn, in mijn mantelpak met dito hoge hakken spring ik de auto uit
En midden op de snelweg – met gevaar voor eigen leven – begeleid ik het konijn naar een veel veiliger gedeelte.

Dat dit niet zonder slag of stoot ging, hoef ik niet te vertellen toch?
En dat deze happening er vast heel bijzonder heeft uitgezien ook niet…

‘Zo, mijn goede daad weer gedaan vandaag’
Met voldoening rijd ik het laatste stukje naar m’n werk.

In geuren en kleuren vertel ik 2 van mijn mannelijke stoere collega’s hoe ik heb bijgedragen aan deze aardbol en ik word (natuurlijk) voor gek verklaard.

De volgende dag word ik opgewacht door deze 2 heren die echt blauw liggen van het lachen.
‘Heb je het gezien? Die haas van jou ligt uitgesmeerd over de snelweg’

Tot op de dag van vandaag begrijp ik nog steeds de lol daar niet van, ik kon zelf wel janken.

Maar goed, zonder hier nu verdere drama van te maken, moest ik aan dit voorval denken toen ik van het weekend zelf in een coaching sessie zat.
Yep, ook ik laat me regelmatig coachen.

Het ging erover hoe vaak we ons eigenlijk laten leiden of beter gezegd lijden door onze onbewust automatische gedragspatronen.

Die wellicht goed lijken te zijn voor de korte termijn, namelijk pijn vermijden en plezier opzoeken.
Maar die meer dan heel vaak een negatief averechts effect hebben voor de langere termijn.

En als we wél bewust voor een doel gaan en uit die automatische piloot stappen.
We kiezen voor onze eigen grootsheid, dan hebben we een heel ander monster te verslaan.

Want we kunnen het wel willen. Check.

En we kunnen wel de vaardigheden aanleren. Check.

Maar de grootste bottleneck zit ‘m in jezelf toestemming ervoor geven.

Toestemming om los te laten:

• de mening en verwachtingen van anderen.
• ‘wat zullen anderen er wel niet van zeggen’
• je innerlijke oordelende kritikaster
• je angst voor de toekomst en je pijn van het verleden
• ik ben niet goed genoeg

Toestemming om te omarmen:

• je eigen unieke grootsheid
• jouw unieke toegevoegde waarde, dat wat jij deze wereld te brengen hebt
• zelfacceptatie, te voelen en ervaren dat je helemaal ok bent.

Als ik je iets gun vandaag, dan is het wel dit.
Dat jij jezelf mag zien voor het schitterende mooie mens dat je bent en dat je jezelf toestemming geeft om jouw allerbeste (werk)leven te leven.

En ja, dat is spannend.
En tegelijkertijd, wat een geweldig mooi avontuur is dat!