Met zere voeten van die 17.000 stappen op de verkeerde (maar wel hele leuke) schoenen van gisteren, loop ik over de smalle straatjes in de Jordaan.

Google maps is wederom mijn allerbeste vriend en toch ben ik erin geslaagd om lichtelijk te verdwalen.

Het miezert licht.
Te licht voor een paraplu.
Te hard voor mijn mooie groene vest.

Met mijn blik op mijn doel gericht
Kunnen die mooie straatjes en grachten me gestolen worden.
Ik zie ze niet eens.

Ik moet en zal op tijd zijn.
Veel geld geïnvesteerd voor weer een mooie opleiding voor mijn coaching vak.
Te laat komen gaat me niet gebeuren he…

Tijd kost geld. Toch?

he he opeens zie ik waar ik moet zijn en ik ben nog op tijd ook.
Ik voel de haast bijna letterlijk uit mezelf wegvloeien
En ik zie, hoor, ruik, voel weer van alles.

Wat een bijzondere gewaarwording is dit zeg.
Enne ik word terug gezogen in de tijd zo’n 10 jaar geleden dat die haast/stress/push modus continue in m’n systeem zat.

Mijn lijflied? (alhoewel onbewust want zo’n lekker ding vind ik die Herman nu ook weer niet :-))

‘opzij opzij opzij, maak plaats maak plaats maak plaats, we hebben ongelofelijke haast..’

Tsjonge zeg wat kreeg mijn ambitieuze kant in die tijd teveel ruimte.
Ik was een echte pusher geworden, in de eerste plaats voor mezelf. Maarre de mensen om mij heen hadden er ook vet last van.

Moeten-stand.
Stress
Slapeloze nachten door het piekeren
Druk-druk-druk

In die tijd kreeg ik heel vaak een vast lief bedoeld en enigszins dommig advies.
Je moet je wat vaker ontspannen.

ok.
Hey, ik deed m’n best he
Echt waar.

Ik schreef me in bij de sportschool en liet me vervolgens afbeulen door de personal trainer

Ik ging lange wandelingen maken, waarbij ik dan gelijk mijn belletjes kon plegen en mijn stappenteller gelukkig kon maken.

Het hielp me allemaal niet om die gehaastheid en druk los te laten.

Gek?
Nou nee, want alle ontspannenheid tips die ik oppakte, pakte ik op met mijn ambitieuze kant.

Dolci far niente. The art of doing nothing. De edele kunst van het nietsdoen…

Ontspannen. Dat doe je niet zomaar. Tenminste, niet als je continue in die moeten stand staat.

Zoveel mensen hebben er moeite mee en de nieuwe corona maatregelen dragen er niet aan bij.

Want misschien hoef je nu niet meer in de file te staan. Je werk-prive is volledig vermengd en de maatschappelijke en economische gevolgen leveren veel zorgen op.

De kans is zo enorm groot dat die pusher in jou overhand krijgt.

En dat is super gevaarlijk.
Want die geeft op langere termijn burn-out gevaar, slechtere relaties, een eenzaam unheimisch gevoel en lichamelijke klachten op.

Het allerdomste advies die ik jou nu kan geven is: Ga wat meer ontspannen.

En dat ga ik dus ook niet doen.

Wat ik je wil vragen is.

Herken jij die pusher in jezelf?
Die maar blijf doordoen en doormalen..

En voel/zie/denk je diep in je hart ook dat je echt op de verkeerde weg zit? En dat je veel te hard doordendert?

Stuur me dan een reply op dit bericht.
Heel simpel.