Het is al zo lang geleden dat je wat van me hebt gehoord, dat ik de neiging krijg om me even voor te stellen, maar laten we dat maar even overslaan haha.
En er was een reden..
Een goede reden..
Maar ik ben er weer gelukkig. Vol energie en enthousiasme om mijn inzichten, kennis en ervaring met je te delen.
Ik geloof echt dat ik zoiets pas kan goed doen als ik trouw bent aan mezelf. Dicht bij mezelf blijf, bij wat ik nodig heb om goed te kunnen presteren.
En ja ik weet het, het is niet handig om zomaar dik 3 maanden niet zichtbaar te zijn voor de grote online buitenwereld…
Keuzes hebben immers altijd consequenties.
Maar laat ik jouw en mijn tijd niet verspillen aan wat marketing lesjes…. toch?
Ik wil heel kort met je delen wat heeft gemaakt dat je een tijdje niet van me hebt gehoord. Enne dan een paar van mijn lessen met je te delen. Goed?
Eind vorig jaar is mijn huwelijk op de klippen gelopen en dat vond ik super moeilijk en verdrietig. Niet alleen qua scheiding, maar ook het gemis richting mijn stiefzoon, mijn ideale toekomstbeeld, etc etc
Ik had tijd nodig, tijd om te helen. Dus bewust ff offline gegaan. En toen ik dacht… ik pak de draad weer op… toen..
Kregen allebei mijn ouders Corona als ‘nieuwjaarsgeschenk’ en dat ging echt niet goed. Ziekenhuis opname en oh oh oh wat hebben ze een jas uitgedaan. Inmiddels zijn ze virus vrij, maar zijn ze nog lang niet beter.
Gelukkig hebben we een grote en hechte familie, dus de praktische zorg kunnen we met elkaar delen. Zelfs zo, dat mijn ouders in al die weken iedere dag bezoek hebben gekregen. Zo fijn voor ze.
(m.u.v. deze week, want de afdeling van het verpleeghuis waar m’n moeder tijdelijk verblijft zit op slot ivm corona uitbraak… #^@%&$$)
Maar er is veel meer dan alleen het praktische. Het verdriet om je ouders zo te zien lijden. De rouw die je direct al voelt want de kans is zo groot dat ze het niet redden. Dat gevoel dat ik mijn verdriet niet met m’n partner kon delen…
Het maakte dat ik er direct voor koos om mijn offline periode te verlengen.
Dus dat.
Heftige en moeilijke tijd.
Tsjaaa… en zo zie je maar weer. Het leven is niet alleen maar mooi en lief en fijn. Het leven is niet alleen maar maakbaar.
Er is verdriet. Er is pijn. Er is rouw. Punt.
Ik wil vandaag 3 van mijn lessen met je delen. Lessen die ik in deze periode heb geleerd en waar jij vast wat aan hebt.
Ready?
Les 1) Stilstaan.
Ik ben enorm goed in opstaan. Vallen, opstaan en weer doorgaan. ‘Dust yourself off and try again’ zou haast mijn lijflied kunnen zijn. Alleen…. tussen opstaan en weer doorgaan hoort nog iets. Er hoort stilstaan bij.
Kijken naar die wonden, een pleister plakken, ze verzorgen en ze laten helen.
Pfffff…… dat is zo’n uitdaging… je pijn aankijken, het ervaren, het monster in de ogen kijken.
Maar het is de enige manier om te helen. Enne beter om een paar keer goed je pijn aan te kijken, dan ontelbaar keer een klein beetje..
Les 2) Onvoorwaardelijk van jezelf houden
Ik ken mezelf heel goed en ik leef mijn talenten en ik ben echt ok met mezelf.
Maar echt van mezelf houden? Zoals ik van een geliefde houd? Ook als het moeilijk wordt? Ook van mijn minder mooie kanten? En dat dan niet alleen rationeel weten, maar ook in mijn kern voelen en ervaren?
Poeheeh…. da’s wel ‘next level’ hoor. Onvoorwaardelijk van jezelf houden. En dat is geen quick fix. Dat moest ik echt weer leren.
Het is zo onbewust makkelijk automatisch om in moeilijke tijden jezelf af te breken in plaats van op te bouwen.
Een coach van mij zei weleens ‘let op waarmee je jezelf voedt qua gedachten. Is het pokon of is het vergif?’
Les 3) Accepteer en neem verantwoordelijkheid
Stoppen met vechten tegen wat er is. Het accepteren wil niet zeggen dat je het leuk hoeft te vinden. Het is een mantra van mij geweest: ‘ik vind het helemaal stom en het is zo’
Vechten kost zo veel energie, het slurpt alles uit je lijf. Dat voelde ik letterlijk.
Door te leren te accepteren kwam er ruimte om te kijken naar mijn eigen aandeel (ik heb t nu over m’n scheiding he, niet over corona…)
En door mijn verantwoordelijkheid te nemen. Niet alleen voor wat er was, maar vooral voor hoe ik met de situatie omga, kreeg ik mijn eigen stuur weer in handen. Ik ben weer chauffeur van mijn levensbus, niet mijn ex.
En dat voelt en is krachtig. Leider zijn van mijn eigen leven.
Ik heb nog heel veel meer moeten/mogen leren, maar ik ga je niet overspoelen met woorden en lappen tekst. Ik kom er vast nog weleens op terug 🙂
Ik wens je een heel goed weekend toe. Geniet van je geliefden. Geniet van jezelf.
Enne… tof als je me wilt laten weten welke van mijn lessen voor jou de grootste uitdaging is.
Liefs
Esther
0 reacties