Het is alweer 12 jaar geleden en toch kan ik het gevoel nog letterlijk ruiken, zo tastbaar is het voor me.
Ik heb een hele lastige periode op het werk en tegelijkertijd ligt mijn jarenlange relatie in puin.

Ik heb stress, dikke vette stroperige plakkende stress.
Tot overmaat van ramp ben ik vervroegd in de overgang geraakt (oefff dat is confronterend joh) en laveer ik van opvlieger naar opvlieger.

Met dikke watten in mijn hoofd, waardoor ik iedere keer doorheen moet ploegen om scherp te stellen en focus te krijgen, ben ik overdag de harde zakelijke tante en lig ik ’s avonds te huilen en te woelen in m’n bed.

Het is me teveel, maar mij krijgen ze niet klein.
Wie ‘ze’ zijn weet ik ff niet hé, maarre 1 ding is waar:

Ik mis geen dag op mijn werk. Check.
Mijn masker zit stevig. Check.
Ik doe wat ik moet doen (wat ik denk dat ik moet doen). Check.

Dus vanuit dat oppervlakkige perspectief ben ik inderdaad niet klein geweest.
Maar ach… ‘little did I know…’

Ik deel 1 van de 3 allerbelangrijkste levenslessen uit mijn leven met je.
Een les die nog steeds een rauw randje heeft en (!) waar ik inmiddels met oprechte compassie voor mezelf naar kan kijken.

Ik heb 7 maanden lang extreem dicht op het randje van een burn-out gebalanceerd en ook al ben ik niet van het randje afgedonderd, mijn lichaam en geest voelt bij tijd en wijlen de schade nog steeds.

Wat was dan die 1 van de 3 allerbelangrijkste levensles?

Stel je voor dat we in ons leven allerlei ballen hoog te houden hebben he.
1 bal staat voor je relatie, 1tje voor je werk, 1 voor familie, etc
Zie je ze voor je?

In deze metafoor staat 1 bal voor jezelf, de IK-bal.

Deze bal is de bal die het allerbelangrijkst is en het is tegelijkertijd de bal die we als eerste laten vallen.

Nu zitten er in deze metafoor stuiterballen.
Als je die laat vallen dan stuiteren ze makkelijk terug.

Er zijn echter ook ballen die schade oplopen als je ze laat vallen.
En die IK-bal is daar een mooi voorbeeld van.

De eerste keer dat je die IK-bal laat vallen levert dat wat krasjes op.
De tweede keer komen er wat butsen en deuken bij

Er komt echter een moment dat die bal barst
In van die duizend stukjes op de grond

Repareren kan hoor.
Gelukkig is er lijm he…
Maarre wat een moeite, energie en pijn kost dat!!

Wat confronterend was het om mezelf te beseffen dat ik mijn IK-bal in stukken had laten vallen.
Enne ik had ook een duwtje in de rug nodig van iemand die zei ‘hé zou je niet eens stoppen met overleven, is het niet de hoogste tijd voor jou?’

Gelukkig durfde ik mijn eigen slechte innerlijke advies los te laten en weer te leren om mezelf serieus te nemen. Hulp in te schakelen om voor mezelf te gaan staan en te voelen wat ik nodig had.

Ik deel mijn verhaal met je omdat ik momenteel teveel mensen spreek en zie die hun IK-bal hebben laten vallen. Die zichzelf zijn kwijtgeraakt in de rat-race van het overleven.
Ook herkenbaar voor jou?

En het gaat me zo aan m’n hart dat ik het zelfs aandurf om een donkere periode van m’n leven met je te delen.

Mijn boodschap?
Neem jezelf 100% serieus.
100%

Leef het leven waarvoor jij bedoelt bent.
Houd je IK-bal hoog.
OK?