4 jaar geleden. Het is koud en guur, hartje winter.
Ik lig in bed en krijg een por van opzij.
Na 5 x snoozen is Dennis er wel klaar mee.

Na een nacht vol piekeren, draaien, water drinken, plassen, opstaan, woelen ben ik rond 5.00 uur eindelijk in slaap gevallen.

Met de wekker op 6.00 uur, voel ik me gebroken.

Ik ga zitten en voel dat ieniemienie beetje energie dat erin zit al weglopen.

Ik moet weer werken vandaag.
Zuchtend en chagrijnig kom ik eindelijk in beweging.

Natuurlijk rijd ik veel te laat weg
en natuurlijk kom ik in de file te staan.
Ook dat nog.

Hoe heb ik toch voor deze baan kunnen kiezen, foeter ik op mezelf.
What was I thinking !!

Ik ben pas een maand aan de slag in iets wat een super leuk avontuur zou worden.
Maar op dag 3 voelde ik al ‘dit gaat ‘m niet worden’.

Sindsdien sleep ik me naar m’n werk.
En dat terwijl ik werken zo leuk vind!
Wat een deceptie zeg.

Vrijheid vs nek-hijgen

De eigenaar en ik botsen.
We matchen niet.
Onze stijl van communicatie en samenwerking ligt mijlenver uit elkaar.

Daar waar ik vrijheid nodig heb, zelf beslissingen nemen, creatief de route uitstippelen, de leidersrol op me nemen.

Wil hij juist controleren, het op zijn manier doen, en dat voelt als nek-hijgen.

En hey, ik begrijp het hè… hij is de eigenaar dus hij bepaalt.
Maar ik irriteer me kapot

Natuurlijk gaat het ten koste van de kwaliteit die ik lever en dus heeft hij nog recht van spreken ook.

Ik voel me als een vogeltje in een kooi, waarvan de tralies met papier is afgeplakt.

Vreselijk.
En ik kan het tij niet keren.

Ik neem me voor om in ieder geval een jaar vol te maken, zodat ik dan met goed fatsoen weer richting een andere job kan.

Want anders staat het zo slecht op m’n CV….
Ja echt he…

Hoe ratio in slechte tijden dan leidend wordt en een mega slechte raadgever is.

Ondertussen is al het plezier, de passie, werklust en energie verdwenen.
Ik ben echt mijn allerslechtste versie geworden.

Dit houdt geen stand

Je begrijpt dit houdt geen stand.
En in plaats van dat ik mijn eigen koers bepaal, wordt de beslissing voor me genomen.
Voor het eerst in mijn leven sta ik op straat.

Enerzijds de grote opluchting, the great escape!

Anderzijds teleurstelling, verdriet en boosheid over de situatie en ook over mezelf.

Lessons learnt

Waarom vertel ik je dit toch wel persoonlijke verhaal?
Wellicht herken jij jezelf hier (deels) in.

En ik wil je graag een hart onder de riem steken.
En vooral ook mijn lessen met je delen.

Hou je vast 🙂

 

1. Je intuïtie vertelt je altijd voordat je een keuze maakt of deze juist is of niet. Ik moest toen zelf nog leren om naar mijn intuïtie te luisteren en erop te vertrouwen. Luister naar dat onderbuik gevoel, dat stemmetje.
2. Iets wel of niet doen vanwege je CV. Wat een onzin is dat. En ja, het is nog steeds vaak het advies die een ander je geeft. Maarre het is jouw leven. En die wordt niet bepaald door een CV.Je CV is slechts een papiertje en zegt helemaal niets over je kwaliteiten. Als ik toen zelf de keuze had gemaakt, had ik laten zien dat ik de leider ben van mijn eigen leven. Hoe moedig is dat!
3. Als je niet zelf kiest dan wordt er uiteindelijk voor je gekozen. En dan geef je jouw zelf-leiderschap uit handen en kom je altijd met 1-0 achter te staan.Als ik was gaan solliciteren en ik had van baan naar baan kunnen gaan, dan was mijn pad vast een stuk makkelijker geweest.
4. Als er iets is wat ik heb onderschat, dan zijn het wel mijn talenten en mijn talent-behoeften geweest. Wat meer investeren in ‘wie ben ik’ en ‘what makes me tick’ had een hoop gedoe gescheeld.
5. Zoek het probleem niet bij de ander, zoek het bij jezelf. Dit is een lastige, ik weet het. Heeft mij ook de nodige struggles gegeven.Echter, door te kijken naar mijn eigen aandeel heb ik mezelf bevrijd. Bezig zijn met wat de ander heeft gedaan levert alleen maar afhankelijkheid, frustratie, boosheid en negatieve energie op. Door eerlijk te kijken naar mezelf, kon ik in ieder geval invloed uitoefenen op de situatie. Dat is pas mentale vrijheid!!
6. Het leven is (hier op aarde) echt veel te kort om je maanden en maanden lang naar je werk te slepen. De tijd die je daarmee verliest komt niet terug. Wat een verspilling. Wie zegt er nu op zijn pensioen of (confronterend ik weet het) op zijn sterfbed: ‘had ik het nu maar wat langer tegen mijn zin in gewerkt’. Niemand toch?
7. Het voelt zwaar $^*@)^* om de slechtste versie van jezelf te zijn. Ik wil juist voldoening voelen, tevreden en gelukkig zijn met de resultaten die ik neerzet. En door me zo  $^*@)^* te voelen ging ik me ook  $^*@)^* gedragen… Daar ben ik toch niet voor op de wereld gezet? Ik wil impact maken, mezelf uitdagen, groeien, ontplooien. Dat wat ik wilde, stond haaks op wat ik voelde. En dat is het recept voor een negatieve impact, ook thuis.

Er zitten nog veel meer lessen in, maar dan wordt het artikel echt te lang 🙂

Wil je me laten weten wat dit artikel met je doet?