Nieuwerkerk ad IJssel is m’n nieuwe hometown, weet je nog? Schattig huisje, leuke buurt. Check.

Maar er is 1 ding wat ik super irritant vind. Ze (dat is de gemeente haha) doen aan ultra afvalscheiding. Alles wordt apart opgehaald, terwijl dat met alle innovaties helemaal niet meer nodig is. Maar a la. Dat vind ik nog niet zo erg.

Wat ik wel stom vind is dat het restafval per zak 1,50 kost. Een euro vijftig he.. Nu is het wel zo dat door al het afval scheiden ik heel lang doe over een volle zak (waar ik dan weer heel veel plastic bij gebruik, suboptimalisatie viert hoogtij ahum).

Dus ik vorige keer met m’n zak naar de bak. Bodhi mee. Die vindt dat sinds corona een gezellig uitje :-). Bliep met mn pasje. Let natuurlijk niet op, loop naar de verkeerde bak. En ja hoor!!! Mn tijd is op. 1,50 down de drain. OK, deze zak weggooien kost dus F!#$^@%#& 3 euro.

Mijn les. Vooral heel mindfull je vuilnis weggooien. Kan geen yoga lesje tegenop haha. Dus vandaag, nieuwe ronde nieuwe kansen.

Ik loop met echt een ultra zware zak naar de bak toe, m’n armen serieus 3 cm langer van het sjouwen. Volledig in het hier en nu. Bliep met mn pasje. Ik ren naar de juiste bak, yesss. Gelukt.

Zit de bak vol!!! Waaaaatttt %@$#^@ Dat gaat me toch niet gebeuren he. Dus ik ga me een partij sjorren en trekken aan die hendel joh. En na veel wrikken en dank zij mijn brute kracht gaat dat stomme ding toch open. Gelukkig. Slechts 1,50 deze keer.

Van alle klusjes voor de gemiddelde Nederland bewoner staat vuil weggooien in de containerbak in mijn top 3 vieze dingen. Echt joh, hoe kunnen die hendels zo goor worden. Vuil zit toch in een afgesloten zak zou je denken. Wie oh wie doet dan die zak weer even open om allerlei prut ff uit te smeren #hoedan? Dus nadat ik met chirurgische precisie 3 x m’n handen heb gewassen, bedenk ik wat een mooi voorbeeld mijn vuilnis avontuur is.

Past helemaal bij het thema wat ik de afgelopen weken super veel tegenkom in gesprekken.

• Ik zit vast
• Ik voel een blokkade
• Het is te lastig
• Het lukt me gewoon niet

Weet je, we worstelen allemaal. Hoe uniek we ook zijn, de dingen die we meemaken zijn best universeel. Ziekte, scheiding, baanverlies, burnout. Noem maar op.

Je kan echt niet voorkomen dat er shit in je leven komt of is. Het gaat er zijn! (volgens hele slimme mensen heb je tegenslag nodig om te groeien in het leven en om geluk te kunnen ervaren)

De vraag is: hoe ga je ermee om?

Kijk je je pijn aan? Je teleurstelling, je emoties, je onmacht?
Of ga je juist in de vermijding stand? Kop in het zand, andere dingen doen om vooral maar niet te hoeven voelen.

In mijn ervaring is de enige weg om je pijn aan te kijken. Het te doorleven, de situatie te accepteren voor wat het is en vandaaruit pas stappen te zetten naar weer iets moois.

Dat is dus tegendraads op de biologische instelling van onze hersenen (pijn vermijden en plezier opzoeken) Dat betekent bewust kiezen voor de ongemakkelijke weg.

Er voor kiezen om je vuilniszak op te ruimen, ook al kost dat moeite.

Maar als je dat niet doet…. dan sleep je ‘m ‘mooi’ met je mee… En dat gaat stinken joh! Kost bakken en bergen met energie.. Daar kan echt geen vakantie tegenop.

Mooi om nu na je vakantie inzicht in te krijgen. Wat sleep je nu al veel en veel te lang met je mee en kost je bakken met energie? Wat heb je in de ogen te kijken en mee te dealen?

En dan ook echt doen he… Zoals good old Stephen Covey zegt… weten en er niets mee doen is hetzelfde als niet weten)

Wil je je inzicht met me delen?