Ooit een studierichting gekozen omdat pa en moe dat wel een handige keuze vonden, je klasgenoten ook die kant op gingen en de studie hoe dan ook zo breed was dat ‘je er toch alle kanten mee op kon’.

Vervolgens op stage bij een bedrijf terecht gekomen, waar je dan ook nog mocht blijven. Dat leek wel handig, dat scheelde weer al het gedoe van solliciteren.

Je wordt hartstikke goed in je werk, je bent niet voor niets een ‘die hard’ en je vervolgstappen passen allemaal in de logische opbouw van je cv. Die cv moet immers wel kloppend blijven. Voortvarend beklim jij je carrière ladder en blijf je ‘hangen’ in de sector van je vroeger ooit bent ingerold.

Ondertussen klopt de drukte van alledag ook nog even op de deur en voordat je het weet zijn er opeens jaren voorbij gevlogen.

Je merkt dat je steeds vaker denkt ‘hmm is dit het nou’? De uitdaging is weg, de sector waarin je werkt is niet perse de leukste, je krijgt steeds meer gedoe op het werk.  Wat is er toch aan de hand? Je hebt toch een goede job met een prettig salaris. Je spreekt jezelf toe: Kom op niet piepen, doorgaan.

Herkenbaar?

Ik spreek ontzettend veel mensen die zich hierin herkennen, jij wellicht ook. Heel veel mensen zijn nu eenmaal hun studie, werk en sector ingerold. Deels om te voldoen aan de verwachtingen van anderen en deels omdat het eigenlijk wel makkelijk was.

En weet je, dat is ook helemaal prima. Welke keuzes je dan ook hebt gemaakt in het verleden – bewust of onbewust – dit is het. Het heeft geen enkele zin om spijt te hebben van de keuzes die je hebt gemaakt, het verleden kun je toch niet veranderen. Toch?

Wél kun je bewust kiezen in het nu.

Als jij regelmatig denkt ‘is dit het nou’ of je voelt aan alles dat je niet meer op de juiste plek zit, maak dan een bewuste keuze. Nu.

Jouw gevoel is een signaal dat het tijd is om even bij jezelf stil te staan.
Even te vertragen.

Even uit die drukke rat-race van alledag te komen.

Bittere noodzaak

Als je dat signaal geen aandacht geeft, dan zal deze steeds harder op je deur gaan kloppen totdat je er wel een keer aandacht aan geeft.  Vaak is het dan bittere noodzaak geworden, dank zij bore-out, burn-out, conflicten of WW.

Ik vind dat zo zonde dat we onze kop echt keihard tegen die muur moeten stoten voordat we onszelf een keer serieus nemen (en ik heb dit ook zelf persoonlijk moeten ervaren hé).

Er zijn legio voorbeelden in ieders omgeving die laten zien dat dat echt niet handig is.

Mijn advies voor jou.

Mijn advies aan jouw vandaag is:

1. Neem jouw gevoel bloedserieus. Echt!!
2. Maak een bewuste keuze om bij jezelf stil te staan.
3. Ga voor jezelf na waar jij van nature goed in bent, waar jouw unieke kracht ligt. Tot welke activiteiten voor jij jezelf aangetrokken? Welke taken gaan haast vanzelf zodat je de tijd vergeet? Wat kun je privé niet nalaten te doen wat je op je ook niet kunt nalaten?
4. Schrijf op – 2 weken lang – waar je in je werk blij van wordt en waar je energie van krijgt. En ook wat jouw energie opslurpers zijn. Hou dat lijstje bij de hand en schrijf gedurende de dag mee: jouw energie gevers en vreters.
5. Ga het gesprek aan met jouw leidinggevende en kijk waar je jouw werk kunt ‘shapen’ richting meer energie-gevende activiteiten.
6. Neem jezelf serieus en kom in actie. Niet alleen maar nadenken want dan blijf je in je hoofd rondjes rennen. Pak die pen, pak dat schrift, actie in de taxi, OK?