Iedere dag kijk ik weer mijn ogen uit naar een mini-spektakel moment. Dit gaat over de liefde tussen man en dier ahum  (ik noem ‘m ff John voor t gemak.)

John heeft 12 honden, ja je leest het goed, 12 honden (!) aan de lijn. Hij woont ergens in een rijtjeshuis en ik denk dan altijd…. bleh wat zal t daar stinken zeg..

Het zijn voornamelijk Border Collies en als je iets van honden afweet, dan weet je dat deze veel beweging nodig hebben en ook vaak hoog in hun energie zitten.

Als John het bruggetje over komt dan hangt hij als een surfer in de wind in al die hondenriemen. De doggies zijn zo blij dat ze er even uit mogen, dat John haast op z’n hielen kan glijden. 1 lange rechte lijn vooruit.

Maar zodra ze over de bruggetje zijn, dan gaan die honden opeens alle kanten op. De een gaat nog harder trekken, want uitloopweitje. De ander houdt van snuffelen en blijft staan. Weer een ander moet toch echt de grote boodschap aan de andere kant van t pad doen. En de volgende is ruzie aan t maken met een tegenliggende hond.

Ze hebben gewoon allemaal verschillende prioriteiten.

Afijn, na deze krachtmeting tussen mens en dier, komt John aan op het uitloopweitje. Hond voor hond krijgt z’n vrijheid. Hij pakt een balletje, gooit deze een keer of 5 weg. Al die honden er achteraan, helemaal blij. En binnen nog geen 5 minuten begint het ritueel van de dieren aanlijnen. Want ja, ze gaan alweer naar huis. Ik had je al verteld dat het Border Collies zijn he?

Het enige moment dat John de boel een beetje onder controle heeft is als zijn honden losgaan op t weitje. Voor de rest? man man man…

Echt zielig voor de honden 🙁 en een mooi bruggetje naar mijn onderwerp.

Als je werkt, een gezin hebt, oudere ouders krijgt, je wilt je vriendinnen zien, een goede partner zijn en oh ja… natuurlijk moet het eten en sporten ook gezond zijn. Enne dan ben je er zelf natuurlijk ook nog.

Dan kan dat zo voelen als John.

Het is zoveel meer complexer dan alleen ‘alle ballen in de lucht houden’ toch? Want al die prioriteiten hebben een hele andere dynamiek. Het gaat werkelijk alle kanten op.

Goh joh en dan die moeten-stand die erop komt te staan. Het plichtsgetrouwe. Het drukt zwaar op je schouders.

Het is toch niet gek dat je dan regelmatig ff het overzicht en de controle kwijtraakt?

En wat doe je dan als dit gebeurd?

Hoogstwaarschijnlijk ga je nog beter je best doen, nog gerichter plannen om maar weer grip te krijgen op de boel. Sneller rennen, jagen. Ondertussen voel je je stress toenemen en lig je ’s nachts door te nemen wat je allemaal nog moet doen.

Hmmmm negatieve spiraal dus.

Dat je niet goed is voor je vertrouwen hoeven we elkaar niet te verklappen toch?

Hoe kom je daar nou uit? Ik geef je 2 tips uit eigen ervaring.

Tip I: Laat jezelf niet vallen.

In het grote John-jongleer-ballen-spel van het leven, heb je neiging om als allereerste je eigen bal te laten vallen. Jezelf te verwaarlozen en in dienst te stellen van die lange waslijst van andere prioriteiten. (Hier ligt het burn-out risico op de loer.)

Dit is een korte termijn strategie en werkt ook echt alleen maar op de hele korte termijn. Voor de langere termijn is ie destructief. En natuurlijk weet je dat. Maar ja, weten is niet genoeg he.

Hier zit ook vaak een negatieve overtuiging onder, diep in je hart vind je jezelf niet genoeg waard bijvoorbeeld.

Je MOET (het enige moeten wat echt moet vandaag :-)) jezelf op de 1e plaats zetten. En dan niet op de ikke-ikke-ikke-en-de-rest-kan-stikken manier, nee het heeft niets met egoïsme te maken.

Het gaat erom dat je bewust kiest voor jezelf, zodat je vervolgens kunt kiezen voor een ander. Ervoor zorgen dat je batterij (en dan bedoel ik niet je derriere) voldoende is opgeladen, zodat je tegen een stootje kan.

Lief zijn voor jezelf, blij zijn met jezelf, jezelf opbouwen, onvoorwaardelijk van jezelf houden dat soort dingen.

Tip 2: Zoek de oplossing in je talenten

De oplossing zit in je talenten. Altijd.

Als je het overzicht en de controle kwijt bent, dan zitten er een paar van je talenten in de overdrive en overschaduwen ze je andere kwaliteiten.

Heb je weleens naast iemand gestaan bij het stoplicht die zo graag als 1e weg wilt rijden, dat ie al staat te gassen…..en bij groen natuurlijk met gillende banden wegscheuren. Dan weet je hoe dat stinkt, wat een herrie en overlast dat geeft.

Zo is dat ook met je talent in overdrive. Die stinken. Die werken averechts.

Zomaar wat voorbeelden:

Een talent als prestatiegerichtheid zal als een kip zonder kop aan de slag blijven, waarbij het werk voorop staat en de rest verwaarloosd wordt. Tsjaa dan loop je privé continue achter de feiten aan.

Of empathie in de TE stand. Die raakt zo overwhelmed door alle emoties, er komt geen klap meer uit haar handen. Niet gek dat het overzicht er niet meer is.

Of wat dacht je van verantwoordelijkheidsbesef in overdrive… die kan niet stoppen met ja zeggen en heeft op een gegeven moment zoveel op haar bordje dat ze er haast aan onderdoor gaat.

Ja niet gek dat je jezelf dan als een soort van honden-John voelt.

En daarom zeg ik… ‘be more like you’

Ik ben er heilig van overtuigd dat als je jezelf heel goed kent en volledig ok bent met jezelf en dat als uitgangspunt neemt om te ontplooien…. Dat overzicht & controle verlies geen thema meer voor je is. Hoe cool is dat!