Het is 25 maart in het jaar 2020 zo rond lunchtijd.
Ik ga nog eens verzitten en neem een slok van m’n cappuccino .

Met gesloten ogen tegen de felle voorjaarszon,voel ik me net als Dolfje
Onze Britse korthaar, die zo ultiem kan genieten van de zon op z’n lijf.

Heerlijk, ontspannen.
Grenzeloos genieten.

OK, het grenzeloze heeft grenzen,
ik hoef mijn ogen maar open te doen en ik zie het huis van de buren. 🙂

En ik hoef mijn gedachten maar aan te zetten en ik raak overspoeld door al het nieuws dat me zo raakt.

En ik hoef mijn gevoel maar te laten stromen om diep mee te leven met al die duizenden mensen die moeten vechten in deze omstandigheden. Het maakt me nederig en dankbaar over mijn eigen omstandigheden.

En toch, in het moment,

In het nu,
Is het puur genieten.
Met hoofdletters.

Heel even denk ik… ‘goh zal ik een vrije middag nemen’
Het is misschien de laatste dag met zon.

En glimlachend sta ik op om weer aan de slag te gaan.

Dit is de tijd van grenzeloosheid lijkt wel.
Het is in ieder geval in mijn werk het thema van de week.

De mensen die ik deze week al gesproken heb die in de grenzeloosheid valkuil vallen zijn op 2 handen niet te tellen. Werkelijk waar.

En het interessante is dat ik 2 hoofdgroepen van grenzeloosheid zie ontstaan en ik kan me voorstellen dat jij 1 of allebei de groepen bij jezelf herkent.

Grenzeloosheid 1: De boel de boel laten

Deze valkuil is de ‘let it be’ hoek
De ‘laat maar vallen, want het komt er toch wel van’ club

Heel eerlijk?

Als het om die grote caramel-zeezout paaseitjes van Tony Chocolony gaat, dan denk ik – veel meer dan vorig jaar – whatever, ik neem er nog eentje (of twee, of drie)

Ik denk dat doordat we de grenzen zo ontzettend voelen op ons sociale leven, dat we onbewust in een soort van opstand komen.

Rebellie.
We mogen dit niet.
Dat niet.
En dat ook al niet.

Nou dan nemen we in ieder geval………
Vul zelf de stippelijn maar in.

En voor een weekje of wat is dat natuurlijk helemaal prima.
Maarre ‘note to myself’

Als ik de hele komende periode los ga op Tony, dan wordt t wel lastig om in mijn zomerkleding te passen hahaha

En 1 ding is inmiddels duidelijk.
Corona is hier niet even voor een weekje…
En 6 april lijkt een zeer theoretische datum te zijn geworden.

Ik geloof dat wij Nederlanders echte ‘dwarsliggertjes’ zijn, heerlijk vind ik dat.

Los daarvan – in dit is helemaal niet wetenschappelijk onderbouwd – maar puur mijn zienswijze en gevoel:

Als je veel invloedstalenten hebt, dan versterkt dat het rebelse op dit moment.
Invloedstalenten hebben autonomie nodig.

Zelf keuzes maken.
Zelf verantwoordelijk zijn.
Vrijheid.

Tssjaaaa… dat staat in schril contract met alle huidige regels.
Dat levert dwarsliggers in kwadraat op.

Als je nu jezelf heel sterk herkent in de vrijheid en autonomie behoefte dan is mijn tip aan jou:

• Begin with the end in mind. (1 van de 7 eigenschappen van het boek van Stephen Covey)
• Spoel in gedachten eens door naar 1 juli van dit jaar.
• Wat wil je op 1 juli hebben bereikt? Hoe wil je zijn?
• Schrijf dat voor je uit of maak er een moodboard van
• En vertaal je doel terug naar wat je dan op dit moment te doen hebt.
• Is dat een boek lezen, cursus volgen, op je eten letten, je talenten toepassen, eindelijk te stap zetten naar jouw eigen werkgeluk?
• En doe dat dan ook.

Grenzeloosheid 2: Volledig in dienst van de ander (en/of bedrijf)

Deze grenzeloosheid zie ik nog veel meer.

Afhankelijk van de gezinssituatie (single, partner, partner en kids)
EN (!)
Afhankelijk van de soort talenten.

Ik zie zowel volledige grenzeloosheid richting het gezin en richting het werk.

De mix en overdrive van allerlei relatievormende talenten (zoals empathie, individualisering, aanmoediging) in combinatie met actie/doe talenten zoals verantwoordelijkheidsbesef en/of prestatiegerichtheid maakt je:

• Grenzeloos wegcijferend naar de ander
• Uithollend naar jezelf

Ik voorspel echt hele andere vormen van burn-out als we hier onszelf niet gaan beschermen.

Gisteren sprak ik een klant die met het thuiswerken grote moeite heeft om die laptop dicht te klappen. In haar 1persoonshuishouding is er niemand die aan de bel trekt. En ondertussen heeft ze er ongezonde werkdagen op zitten.

En diezelfde dag sprak ik 2 klanten die met hun relatievormende talenten zich volledig kwijtraken in het gezin.

Onder het motto ‘de kinderen mogen niet achterop raken’ en ‘voor hen valt het ook niet mee’ pakken ze naast hun rol van ouder, partner, familielid, medewerker ook nog de rol van leraar, entertainer en scheidsrechter op.

Herkenbaar?

Maar waar blijf je zelf dan?
Deze vorm van grenzeloosheid is niet vol te houden.
Echt niet.

Mijn tip:

Ook al is de huidige situatie tijdelijk (laten we dat aub hopen!!), zie het als de nieuwe werkelijkheid. Alsof je het jaren hebt vol te houden.

Wat is voor jou haalbaar in die nieuwe werkelijkheid. Schrijf dat voor jezelf uit en bedenk wat jij zelf nodig hebt.

Als het in je team op het werk niet lekker loopt, dan heb je een BILA. Dan bespreek je dat en maak je werkbare afspraken voor iedereen.

Toch?
Voer dit ook thuis in. Het is tijd voor werkoverleg.

Ik heb nog veel meer tips voor je, maar die komen een volgende keer. Het artikel is al lang genoeg….

Voor nu?
Blijf gezond. Wees verstandig. Blijf voelen. Wees lief. Ook voor jezelf ok?