Als oplettende lezer weet je inmiddels al wel dat ik sinds een jaar of wat een nieuwe hobby heb: paardrijden.

Enne… wees niet bang … ik kom niet met een paardenmeisje story… maar dit verhaal is gewoon te goed om niet te delen. Er zit nl een mooie boodschap in.

Gisteren was er voor het eerst weer les, yesss.

Dat mag nl alleen buiten en ja dan ben je dus afhankelijk van de weergoden he. Gelukkig waren die ons goed gezind.

De juf (of hoe noem je zo iemand?) besluit om lekker een buitenrit te maken in het balijbos. En aangezien ik nog niet zo vaak op Dukaat gereden heb, vraag ik natuurlijk of hij een beetje ok is in het bos zo aan het begin van dit seizoen.

Dukaat is echt een knoeperd van een paard, het grootste/hoogste paard van stal. En ik ben maar een klein opdondertje. Dus laten we zeggen dat qua verhoudingen er een flink portie aan leiderschap nodig is als het erop aan komt.

En de grote vraag is natuurlijk ‘wie leidt wie?’

Afijn, wij het bos in. En oh wat is het prachtig hier zeg, ik vind het zo’n mooie tijd van het jaar als het zo allemaal begint te groeien.

Maar goed, echt heel veel tijd om volledig zen en mindfull naar de bloemetjes en de bijtjes te kijken is er niet…

Hoofdpaard Gibraltar houdt niet van ganzen. Vooral niet als ze vlak bij hem met veel kabaal wegvliegen. Hij schrikt, springt weg en Dukaat doet ‘vrolijk’ mee.

Ik kan nog net blijven zitten gelukkig.

Het is trouwens bizar hoeveel ganzen er in Zoetermeer zijn, wat is dat joh. En waarom maken ze zo’n herrie, vooral als t niet uitkomt…?

Ennieweez, de toon is gezet. Het is opletten geblazen, want die ganzen blijven ons lastig vallen (of is het precies andersom?)

En echt he.. op het moment dat ik denk ‘nou het gaat eigenlijk best goed’ en op het moment dat ik weer lekker van de omgeving kan genieten…

Struikelt Dukaat over zijn eigen voeten, valt op z’n knieën voorover en schuift in een voorwaartse sliding over het pad.

WAAATTTTTT?!?!?!?!

Het is in een zo’n onbewaakt moment en mijn ervaring is zeg maar op niveau medium-beginner, dat ik voorover in een soort koprol van Dukaat afvlieg.

En in respect voor de hoeven van Dukaat sta ik ook direct weer op m’n benen. (dank u adrenaline)

Sohee. M’n hart klopt in m’n keel.

Dukaat staat sullig te kijken zo van ‘ik weet ook niet wat er gebeurde hoor’. Maar goed, ondertussen sta ik op de grond, hoe kom ik weer op dat paard?

In de manege heb ik altijd een mooi krukje en met mijn 52 lentes jong…. ik hoef t niet verder uit te leggen he…

Overigens is er geen optie voor nadenken ‘durf ik dat nog wel’, ‘wil ik dat nog wel’, ‘kan ik dat nog wel’, ‘wat als…’. Welnee joh. De manage is nog ver weg, wij zijn in the middle of nowhere. Het is geen thema. Ik ga weer op Dukaat.

Dankzij het vernuftige oplossende vermogen van de juf – McGiver is er niks bij – en het oprekken van mijn hamstrings 🙂 zit ik uiteindelijk weer op mn vriend en gaan we verder.

Dit keer nog alerter, want ik heb echt respect voor Dukaats’ ‘lompige struikelvermogen gekregen hahaha.

Ik zal je niet vertellen wat er hierna nog gebeurde, want dat is nog een avontuur op zich. Sjonge zeg, de vuurdoop van dit seizoen heb ik wel gehad.

Bijzonder hoe logisch zonder nadenken het was om weer op Dukaat te gaan zitten en hoe ver dat eigenlijk afstaat van hoe het ‘in de boze buitenwereld vaak gaat’

Waar (potentiële) resultaten in de toekomst worden weggevaagd door het denken & voelen in het hier en nu.

• Beïnvloed door al die innerlijke stemmetjes in t hoofd.
• De angst om te falen. Wat als het misgaat.
• Wat als het niet goed genoeg is. De wurggreep van perfectionisme. Eerst nog.. dan pas…

Het is immers wat we denken en voelen over wat er gebeurd dat bepalend is voor ons gedrag. Ga je ervoor of laat je t gaan..

Ga je voor jouw geluk in je baan en in je leven.

Durf je te staan voor jouw eigen wensen en behoeftes.

Leef je vanuit je talenten en maak je daarmee het verschil.

Sta jij zelf als leider aan het stuur van je eigen levensbus.

Of laat je t gaan? Omdat je niet durft, het niet hebt geleerd, het spannend is of je eerst nog beter moet worden?

Hmmmm…. een mooie nadenker en navoeler… Eentje om op te reflecteren tijdens dit mooie lange weekend.

Ik wens jou vanuit m’n tenen dat je jezelf leidt vanuit je kracht, wat je waard bent. Daar mag je jezelf echt toestemming voor geven ok?