Het is druilerig, koud, 19.00 en ik rij op de Hoofdweg, op weg naar die euro-verslindende machine die de Praxis heet. Jeetje zeg, ik wil gewoon niet nadenken hoeveel euries ik inmiddels heb uitgegeven aan verf, lijm, behang, en al die reutemeteut die bij t verbouwen van een huis hoort.

En ja ok, twas wat aan onderhoud toe… maar als die 85m2 al zoveel kost… wat dan met een vrijstaande villa joh. Echt hoor, dan ga ik toch 1000 x liever naar t Kasieno 🙂 Kost ook geld… maar levert wel instant fun op haha.

Hoe dan ook, terwijl ik een beetje zit te hoofdrekenen (niet m’n sterkste kant kan ik je vertellen) zie ik in m’n rechteroog hoek een reiger staan. Huh, verdwaald ofzo?

Ik durf te zweren dat hij 1 x naar links kijkt, 1 x naar rechts en dan nog een keer naar links hahaha maar dat is dan mijn grenzeloze fantasie natuurlijk..

Opeens stapt die reiger majestueus de weg op. Waaaaatt?
En op z’n dooie gemakje steekt hij de weg over. Gewoon voor mn auto he.

Ik rem af, kijk hem na… en ja hoor … zonder enig schromen steekt hij de tegenliggende weg over. In hetzelfde relaxte tempo. Auto’s vol op de rem, maar meneer kijkt onverstoorbaar vooruit.

Ik dacht hier vandaag over toen ik in gesprek was met een klant, Saskia (niet haar echt naam).

Saskia schaamt zich voor haar lijf, al vanaf dat ze een meisje is. En qua kleding moet daarom alles perfect zijn. Er mag niets op aan te merken zijn.

Ze voelt ook dat mensen haar nakijken op straat. En omdat ze daar zo mee bezig is, kleurt ze altijd binnen de lijntjes. Het moet kloppen, het moet perfect zijn. En anders doet ze het niet.

Uren aan piekeren en denkwerk worden besteed aan wat anderen wel niet van haar denken en/of over haar zullen zeggen. Hoe haar prestaties verbetert moeten worden en wat er nog gedaan moet worden.

Ik vind het zo jammer voor haar.
Want als je binnen de lijntjes van het perfectionisme kleurt, dan kan je eigenlijk nooit echt jezelf zijn.

Weet je, ik denk dat jij je best wel herkent in Saskia.
Enne… of je je lijf nu wel of niet liefhebt, daar gaat het ff niet om he. Het gaat om de drang naar perfect zijn. Perfect zijn in de ogen van jezelf en in de ogen van een ander.

Dat is zo mega vermoeiend, dat slurpt energie. Want het kost zoveel piekertijd van je leven 🙁

Het mooie is… leven vanuit je talenten, is leren en de moed krijgen om juist buiten de lijntjes van andermans verwachtingen te kleuren. De verwachtingen over jezelf los te laten en vriendelijker te worden naar jezelf.

Is dat niet het mooiste kado dat je jezelf kunt geven?

Leven vanuit je talenten is leven zoals het voor jou bedoeld is. Echt helemaal ‘in sync’ met wie je werkelijk bent.

Het zorgt ervoor dat je voelt dat je dicht bij jezelf bent.

En dan kan je dus zijn zoals die reiger. Die op zn intuitie en met open vizier (ok, wel een beetje funnel open vizier in zijn geval hahaha) gewoon het lef en de moed heeft om die weg over te steken. Vol vertrouwen in zn eigen kunnen.

Ze zeggen toch niet voor niets.. leven is het meervoud van lef..

En dat is wat ik je gun, dat je zoals die reiger kunt zijn. Heerlijk toch!!