Hijgend kijk ik om me heen, overal gillende sirenes,
Ik wil me verstoppen, maar waar ..
Ik begin weer te rennen, wegwezen hier.

Totdat Dennis zegt: ‘is dat nou onze auto?’
Slaapdronken word ik wakker.
Ja shit, dat zijn geen gillende sirenes, dat is de auto!

Op de tast zoek ik m’n badjas en strompel naar de voordeur.
Sohee… met de deur open is dat geluid nóg harder.

Ons oude EGO-loze autootje staat me daar een partij te loeien zeg, niet normaal meer.

Net alsof ie roept: ik ben dan wel oud, lelijk en bijna aan vervanging toe, maarre ik zal ‘m eens even van jetje geven.

Ondertussen zit Dennis al in de auto.
Frommelt aan alle knoppen, start, zet de motor weer uit
Werkelijk niets helpt.

Het begint nu echt gênant te worden, want als hier niemand wakker van wordt dan weet ik het niet meer.

Ik voel me ook een soort van hulpeloos, want ik kan alleen toekijken.

Tot ik op het idee kom om ook een badjas voor mijn echtgenoot te halen, die zit inmiddels te blauwbekken van de kou.

Huup huup huup barbatruuk!

Met de huup huup barbatruuk, wissel ik de badjas om voor de autosleutel.

En hoe oneerlijk is dit…
En hoe heerlijk ook…
hihihi

Ik druk in strategische volgorde op een paar knoppen van de AB
en jahoor

Wat een stilte zeg..
De stilte is haast oorverdovender dan die herrie.

Gekke gewaarwording.
Eind goed, al goed.

Wat heeft dit nachtelijke avontuur nu met jouw humeur te maken denk je wellicht.

Nou, dat bruggetje maak ik nu 🙂

Als je werkt in een omgeving waar je jouw talenten niet kunt benutten en je de daarbij behorende emoties niet kwijt kunt.

Dan gaat dat ten koste van je humeur, dat sowieso.

Het levert spanning, stress, irritatie, vermoeidheid, lusteloosheid op. Check in the box.

Maar er gebeurt meer. Veel meer.

Extra irritant

Want emoties laten zich niet wegdrukken.

Los van dat het veel energie en kracht kost.

Denk maar aan het effect van een strandbal onder water houden, wat een tegendruk dat geeft.  Da’s vermoeiend toch?

Emoties komen er hoe dan ook een keer uit.
En, extra irritant, ze barsten altijd op het moment dat het niet uitkomt.

• Privé richting de mensen waarvan je het meeste houdt.
• Of in een zakelijk ackward moment bij mensen aan wie je jouw emoties nu juist niet wilde tonen.

Die uitbarsting is dan ook nog eens disproportioneel.

Het is de spreekwoordelijke druppel.
Waarbij de ander denkt ‘ga je nu over zo’n klein druppeltje uit je dak’?

Herken je dat?
Super ineffectief. En het lost niets op.

Iedereen doet vervolgens z’n best om de emotie te stelpen.
Jijzelf. De ander.

En als dat ‘loeiende alarm’ dan weer stil is.

Is er dan iets opgelost?

Hoogstwaarschijnlijk is er alleen aan de randvoorwaarden geknutseld. Symptoom bestrijding.

Uithollen van je talenten

Echter, waar het om gaat is dat je een signaal krijgt dat je in welke vorm dan ook ‘uitgehold’ wordt.

Of dit nu spanning, stress, irritatie, vermoeidheid, lusteloosheid of emotie is.

Je mag zien dat dit een signaal is dat jij niet je ware talenten laat zien.

Te lang je talenten niet benutten heeft een enorm negatief effect op je gestel.
Punt.

Zou je dan niet eens verder gaan dan alleen het alarm afzetten en aan symptoom bestrijding te doen?

Ik gun het jou uit het diepste van mijn tenen.

Je talenten ontdekken, accepteren en waarderen en vervolgens actief ombuigen tot sterkten. Dát is het recept voor een gelukkig en impactvol leven.

Doe je met me mee?