In de afgelopen weken weer zoveel eerste keren… De eerste keer van die kleine uberschattige lammetjes, de eerste keer een ganzenkuiken. Maar ook de 1e keer een mega wesp in m’n badkamer die me tijdens de reddingspoging gewoon een dikke vette steek gaf #@%#$. En de 1e keer dat ik vanochtend bij het stoplicht de vogeltjes zo hard hoorde fluiten, dat ik m’n raampje wel open moest doen. Concert bij ochtendlicht. Ochtend stond heeft goud in de mond of zoiets toch? Wat is de lente toch gaaf.

Met aandacht zijn de kleinste dingen onbetaalbaar mooi. En met aandacht kunnen die kleinste dingen (ook grote trouwens) als een eerste keer voelen.

En wat kost het nou die aandacht, echt helemaal nix toch. Kijken en verwonderen. Kijken met nieuwe ogen.

Marcel Proust zegt dat zo mooi:

De werkelijke ontdekkingsreis is niet het zoeken naar nieuwe landschappen; maar het zien met nieuwe ogen

En dat is waar ik het met je over wil hebben. Het zien met nieuwe ogen. Naar jezelf.

Want hoe vaak kijk je wel niet naar nieuwe situaties met oude ogen? Met overtuigingen over jezelf die je niet meer dienen en die je klein houden. Zoals ‘zo ben ik nu eenmaal’ of ‘dat is lastig, dat kan ik niet’

Wat nu als je leert kijken met nieuwe ogen. En daardoor je eigen potentieel ziet? Je talenten die staan te trappelen om zich te ontwikkelen. Waarmee je iedere uitdaging (nou ja bijna iedere uitdaging dan) aankan. Hoe cool is dat!

Hoe vaak zie je jezelf eigenlijk voor een eerste keer? Hmmm het klinkt misschien een beetje zweverig wat ik nu ga zeggen of op z’n minst een tikkeltje narcistisch en dat is het allebei niet. Integendeel zelfs. Maarre… hoe vaak zie je jezelf eigenlijk zonder de ogen van ‘zit m’n haar goed, staat die broek niet te dik’. Of hoe vaak ben je eigenlijk blind voor jezelf, gehaast door alle dingen die je nog moet doen en de stress van het te laat komen en en en.

En dan nu t ‘zweverige’… wat dus super concreet is: Hoe vaak kijk je naar jezelf vanuit je hart en met je hart? Bevestig jij jezelf met pure aandacht voor jezelf dat je helemaal ok bent en meer dan goed genoeg. En zeg je ‘ik hou van jou’.

Gek he, dat je iedereen om je heen aandacht geeft (al dan niet gemeend, gehaast  of omdat t moet etc) maar dat je jezelf zo weinig werkelijke aandacht geeft. En dat terwijl jezelf de enige mens bent die altijd bij je is?

Vanuit dat perspectief is het belangrijk dat je jezelf op de eerste plaats zet. En niet op een egoïstische-ik-ben-alleen-op-de-wereld manier, nope to the no. Er mogen echt ook nog anderen naast jou op die eerste plek staan. Maar als je niet leert om jezelf met nieuwe ogen te bekijken en daardoor jezelf te waarderen voor t schitterende mens dat je bent, dan doe je jezelf serieus te kort.

Dus zoals je pas dat lammetje met nieuwe ogen zag (wedden dat je ze ook hebt gezien met een aaaaaahhhh wat lief), kijk zo wat vaker naar jezelf!